Ο Άγιος Αυγουστίνος είχε πει "ο νους προστάζει το σώμα κι αυτό υπακούει. Ο νους προστάζει τον εαυτό του και αυτός αντιστέκεται". Η κάθε κίνηση του κορμιού μας προέρχεται από μια εντολή που δίνει ο εγκέφαλος, αυτό το μαγικό ανθρώπινο εργαλείο. Ακόμη και οι μη συνειδητές κινήσεις μας, όπως το ότι κουνάτε τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το κείμενο τα δάχτυλά σας ή τα πόδια σας ή μπορεί να στριφογυρίζεται τη καρέκλα σας ή οτιδήποτε άλλο κουνάτε, προέρχεται από μια εντολή του εγκεφάλου προς το σώμα. Η αντίληψη αυτής της κίνησης από μέρους σας προϋποθέτει τη συνειδητή εστίαση της προσοχής σας προς αυτή ακριβώς τη κίνηση.
Όταν όμως διατάζετε τον εγκέφαλο σας να σταματήσει να σκέφτεται, αυτός όχι μόνο αντιστέκεται αλλά και σαν αντιδραστικό παιδί του οποίου η ανάγκη δεν εκπληρώνεται, εξεγείρεται και αναπτύσσει σκέψεις με ακόμη πιο ταχείς και ανεξέλεγκτους ρυθμούς. Με απλά λόγια ο νους κάνει το αντίθετο από αυτό που επιθυμείτε. Δεν εκπληρώνει έτσι εύκολα τις επιθυμίες σας. Αυτή είναι η φυσιολογική του λειτουργία. Η δουλειά του είναι να παράγει σκέψεις ακριβώς όπως η δουλειά μιας πηγής σε ένα βουνό είναι να παράγει νερό.
Αναρίθμητα γεγονότα ζωής, εμπειρίες και φωνές παλιότερων φάσεων ζωής συλλέγονται μέσα στις αποθήκες του νου, καταγεγραμμένα όλα στα κιτάπια του και ξεπηδούν απρόσκοπτα ανά πάσα ώρα και στιγμή. Πολλές φορές θα έχετε παρατηρήσει το νου να σας λέει ότι επιθυμείτε κάτι που μόλις είδατε σε μια διαφήμιση, σε ένα περαστικό ή κάτι που κατέχει ένας φίλος σας. Άλλες φορές μπορεί να έχετε παρατηρήσει πως δεν ξέρετε τι επιθυμείτε. Είναι αυτό που επιθυμείτε μια πραγματική δική σας επιθυμία ή η επιθυμία κάποιου άλλου? Παρόμοια ερωτήματα ξεπηδούν στο νου όλων των ανθρώπων και η αγωνία, η αβεβαιότητα, η αμφιθυμία και η αμφιβολία γιγαντώνονται, καταλαμβάνουν τα ηνία του νου και κηλιδώνουν με δυσφορία τη καρδία, θολώνοντας την υποκειμενική θέληση.
Ο νους λειτουργεί με ένα τρόπο ώστε να δαπανά τη λιγότερη δυνατή ενέργεια. Συνεπώς αυτό που συχνά επιθυμεί μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με αυτό που επιθυμούμε εμείς. Για παράδειγμα κάποιος μπορεί να επιθυμεί να διακόψει το κάπνισμα. Ο νους όμως επιθυμεί να καπνίσει ένα τσιγάρο, καθώς αυτό θα επιφέρει άμεση ευχαρίστηση ενώ οι ευχάριστες επιδράσεις της διακοπής του καπνίσματος είναι μακροπρόθεσμες, έμμεσες και απαιτούν κόπο και πειθαρχεία. Όλα αυτά απαιτούν ενέργεια, την οποία ο εγκέφαλός μας δε θέλει να δαπανήσει.
Οι επιθυμίες μπορεί να είναι δυσδιάκριτες μερικές φορές. Τα "θέλω" μας μπερδεύονται με αποτέλεσμα έναν αμετακίνητο εγκλωβισμό και μια διαρκή αίσθηση πνιγμονής. Τι πραγματικά θέλω? Δε ξέρω τι θέλω. Το μπέρδεμα, γίνεται πυκνός καπνός κι αυτό με τη σειρά του φόβος. Ο φόβος μετατρέπεται σε τρόμο, η ευτυχία απομακρύνεται, η "αποτυχία" μεγεθύνεται και ο χρόνος κυλά, με εμάς άπραγους, θεατές μια ζωής που δεν ζήσαμε γιατί αναρωτιόμασταν τι θέλω, παγιδευμένοι σε προσδοκίες και πρέπει που δεν δημιουργήσαμε εμείς πολλές φορές αλλά εμείς ακολουθήσαμε πιστά γιατί δεν εξεγερθήκαμε ενάντια σε ό,τι έμοιαζε να μας καταπιέζει.
Η καρδιά προστάζει και ο νους πάλι αντιστέκεται. Οι πραγματικές επιθυμίες, είναι αυτές που απελευθερώνουν. Ο άνθρωπος είναι ον προορισμένο να ζει ελεύθερο, έξω από κλουβιά όπως όλα τα όντα της φύσης. Η πραγματική ελευθερία όμως, έχει ξεβόλεμα. Και το ξεβόλεμα ενέχει το φόβο. Σύμφωνα με τον Επίκουρο, (https://www.epicuros.gr/arthra/a_arthra_epicuros_filo.htm) άλλες από τις επιθυμίες είναι αναγκαίες και φυσικές, άλλες φυσικές και μη αναγκαίες και άλλες μη φυσικές. Οι μη φυσικές επιθυμίες είναι ξένες προς τη φύση μας και απορρέουν από τον αντίκτυπο που έχει το κοινωνικό περιβάλλον, την κενοδοξία, τα ήθη και έθιμα ή τη συνήθεια.
Η επιδίωξη μιας επιθυμίας μας και η εκπλήρωσή της δεν μπορεί να είναι άκοπη. Αν επιθυμώ να αγαπώ, χρειάζεται να καταβάλω κόπο. Χρειάζεται να καλλιεργώ το έδαφος, να σπέρνω αγάπη, να φροντίζω, να ποτίζω και να είμαι παρόν στο μεγάλωμα του κήπου αυτού. Αν επιθυμώ να είμαι ελεύθερος χρειάζεται να καταβάλω ενέργεια ώστε να μην ελέγχομαι από τις ιδέες που ξεπηδούν στο νου, να μην υποκινούμαι από την άμεση ανταμοιβή και ευχαρίστηση που ζητά ο εγκέφαλος, να βρίσκω θάρρος και μαζί με το φόβο να προχωράω προς τις επιθυμίες που οδηγούν προς εκείνο το δρόμο που είναι καλύτερος για μένα.
Το ταξίδι της ζωής, η δημιουργία της ευτυχίας δεν είναι ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα. Επιθυμώ κάτι σημαίνει κινούμαι προς την κατεύθυνση που αυτό βρίσκεται ώστε να το αποκτήσω, με φόβο αλλά και με θάρρος. Γίνομαι ο συγγραφέας της ζωής μου και όχι ο θεατής των σεναρίων που παράγει ο νους μου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου